Αλεατορική μουσική ονομάζεται η μουσική στην οποία στοιχεία όπως ο ρυθμός, ο τόνος
και το ύφος καθορίζονται από
την προσωπική επιλογή του
ερμηνευτή ή ακόμα και από
την τύχη. Η λέξη αλεατορική
μουσική προέρχεται από το
λατινικό alea, που σημαίνει ζάρι, δηλώνοντας έτσι το στοιχείο
της τύχης που διέπει αυτού του είδους τη μουσική.
Δεν χρησιμοποιείται συγκεκριμένη φόρμα ή δομή, διότι
οι φόρμες είναι «ανοικτές», ελεύθερες δηλαδή, αφού θα διαφέρουν από εκτέλεση σε εκτέλεση. Με δύο λόγια, αν ένα έργο
εκτελεστεί δύο ή περισσότερες φορές θα ακούγεται διαφορετικά
κάθε φορά. Η παραδοσιακή σημειογραφία με το πεντάγραμμο
και τις νότες χρησιμοποιείται ακόμα αλλά με άλλη φιλοσοφία,
ενώ πολλοί συνθέτες χρησιμοποιούν αποκλειστικά, γραφικά
σχήματα και σύμβολα, έτσι ώστε να ενεργοποιήσουν την δημιουργικότητα του εκτελεστή.
Χαρακτηριστικοί συνθέτες της αλεατορικής μουσικής
είναι οι John Cage, George Crumb, Karlheinz Stockhausen,
Ιάννης Ξενάκης, Piere Boulez.
Τάσος Ταχτατζής
(Σπουδαστής Κιθάρας—Τμήμα Ιστορίας Μ.)
